Wanneer je als (ontwakende) Lichtwerker verandert, verandert niet direct je wereld met je mee. Meestal duurt het eventjes, voor datgene wat je in je leven aantrekt, ook echt past bij wie je werkelijk bent. In het begin kunnen de mensen om je heen zelfs negatief reagern, op jouw verandering.
En dat is logisch. Jij wordt een ander mens. Je vernieuwt. En doet steeds meer de dingen die bij je Licht horen. Voor jou klopt het, helemaal. Terwijl de mensen om je heen, misschien bij de “oude” versie van jou passen.
Als je verandert, verandert je omgeving
Als jij verandert, verandert je omgeving …. alleen gaat dat bij de meeste Lichtwerkers niet met een klap. Zeker niet in deze tijd, waarin we niet alleen als individu maar ook als totale Mensheid stap voor stap een beetje Lichter worden.En, niet alleen onze omgeving …. maar ook wijzelf moeten er aan wennen dat we veranderen. Anders gaan denken, voelen en doen.
En dit wennen, maakt het zo extra lastig, wanneer niet onze hele omgeving ons niet direct staat toe te juichen. Juist in het begin van de verandering, hebben we die cheerleaders dubbel zo hard en hart nodig.
De kwetsbaarheid in het begin
Wanneer jij als mens begint te veranderen en steeds Lichter wordt, dan voelt dat meestal gewoon god. Supergoed. Het Licht voelt fijn, alsof je eindelijk weer Thuiskomt, in jezelf.
Maar, na dat heerlijke Licht is er dan weer die buitenwereld. Die nog lang niet altijd Licht is. Een wereld met onrust, chaos en pijnlijke momenten. En een wereld met mensen die ongezouten negatief op jouw Licht kunnen reageren. Met een hardheid die je soms laat wankelen. Je Licht slinkt, ongenadig.
Het kind in jou kan wel huilen
Want ook al is een negatieve reactie op zich, van een afstandje bekeken, echt geen ramp. Het kan en het mag, dat iemand het niet eens is met wat jij zegt of doet.
Maar het kind in jou, kan wel huilen. Want jij hebt, zoals de meeste vrouwelijke Lichtwerkers, altijd zo je best gedaan. Je hebt je aangepast en opgeofferd. Vaak ging het belang van de mensen om je heen voor je eigenbelang. Je gaf en gaf. Zelfs als je leeg was, wilde je blijven geven. En ook nu, nu je verandert – voel je nog steeds die enorme drive om te helpen.
Zelfs je verandering is niet alleen voor jezelf
Zelfs de transformatie welke je doormaakt, is niet alleen voor jezelf. Misschien is jouw verandering wel begonnen, omdat je niet meer kon leven met jezelf of hoe het in je leven ging. Maar daarbij, heb je altijd die enorme drive gevoeld om te helpen. Om jouw Licht en ver-Lichting te gebruiken voor het grootse Goed.
En dan. Ja hoor. Op een moment loopt het mis. Iemand begint bijvoorbeeld te mopperen, dat je zo veranderd bent (en bedoelt dit niet als compliment). Valt onnodig hard uit en gaat helemaal voorbij aan jouw inzet en intenties.
Het raakt je – tot op het bot
En natuurlijk. Verstandelijk denk je nog steeds: “Dat mag”. Mensen kunnen het niet alijd eens met je zijn. Maar in je gevoel? Knalt het er onbarmhartig in.
Zodat de wereld in jou of om je heen in drijfzand verdwijnt. Het lijkt alles wat je ooit in je leven gedaan hebt gewoon voor niets is geweest. Je hebt zo je best gedaan. zo ontzettend veel geïnvesteerd. In jezelf. Of in het opbouwen van een relatie. Het goed doen van je werk. Een goede moeder zijn. Als echtgenote je beste beentje voor gezet.
Je hebt zo je best gedaan. En toch
En toch he. En toch! Lijkt er altijd iets te zijn wat níet klopt. En als een duveltje uit een doosje, schiet een oud gevoel omhoog. Een onherroepelijke angst om te falen plopt tevoorschijn. Je schiet tekort, ook al heb je geen enkel idee waarom. En dat gevoel? Het doet pijn!
Het gebeurt je wel vaker, dus wellicht heeft het iets met jou te maken. Maar wát moet je ermee? Ben je te lief en moet je beter grenzen leren stellen? Of kun je juist de Liefde niet goed toelaten in je hart, gewoon omdat het te vaak en te hard gebroken is?
Wat is toch nog de oorzaak van je pijn?
Moedeloos, word je ervan. Want om de oorzaak van je pijn te vinden, heb je echt al van alles gedaan. Je hebt een ondeindig aantal therapieruimtes van de binnenkant bekeken. Op tafels gelegen, gesprekken gevoerd. Je hebt met prachtige en ervaren therapeuten gewerkt, waarmee je zoveel moois hebt bereikt.
Maar dat duveltje van pijn en falen? Ze zit nog steeds in haar doosje. En verrast je nog steeds, met een wrang gevoel voor humor.
Wie ben ik?
Want echt. Je kunt er niks anders van maken. Het doet pijn, godsgruwelijk veel pijn. Iedere keer dat ze haar grimas laat zien, alsof ze je in je gezicht uitlacht en wil zeggen: “Wie ben jij, om te denken dat jij zo goed bezig bent? Wie ben jij om te denken, dat jij de wereld iets te bieden hebt. Lichtwerker? Je kunt nog niet eens je eigen Licht vasthouden!”.
En even, blaast ze je omver. Want ja, dit duveltje in jou. Ze is gemeen. Wat kun je daar nu op antwoorden?
Terwijl je eigenlijk net begon te voelen, dat jij de wereld iets moois te bieden hebt. Het vinden van je Licht en je Zielsmissie, ging redelijk steady. Geen volle kracht vooruit, maar zeker een acceptabel tempo.
Het vinden van je Zielsmissie ging steady
Tot zij, dat kleine felle duveltje in jou, je komt zeggen dat je misschien toch niet zo goed bezig bent. Of, misschien wel dat jij eigenlijk niet zo goed bent als je dacht!
Dit kleine, felle duveltje. Het lijkt, alsof ze je keer op keer onderuit wil halen. En daar in de buitenwereld nog mensen voor vindt ook, om haar pijnlijke steken te onderbouwen.
Dit duveltje laat even je leven instorten
Zodat jij en jouw leven even instorten. Misschien niet letterlijk. Maar het voelt wel zo. Alsof niets er meer toe doet. Waarom zou je nog?
En dat kleine donderse duveltje, wat ken ik haar goed. Altijd verstopt op de meest onverwachte plaatsen. Als ik even niet oplette … en ik de hoop kreeg dat mijn leven nu eindelijk “goed” zou gaan? Ploink, ze sprong op. Alsof dat “goede” en krachtige leven het meest gevaarlijke was, wat mij zou kunnen overkomen.
Het meest angstwekkende. Want … wat dan?
Toen ik met haar in gesprek ging, was ze vooral bang. De enorme angst, dat mensen me niet lief meer zouden vinden. En van mensen die niet lief zijn, daar houdt niemand van. Ik zou eeuwig eenzaam blijven en alle hoop op moeten geven.
Ook was ze bang, dat ik op zou vallen. Want stel je eens voor, dat mensen zouden kunnen zien wie ik echt bent? Dat zou een gigantich ongekend drama zijn! Wat zou er wel niet kunnen gebeuren, als ze zouden zien dat ik van roze houd … en paars. O, en ook nog van glitter en goud! Dat ik geloof in het goede in de mens. Nee, dat ik weet! Dat het goede uiteindelijk alles is wat blijft. En dat ik praat met mijn spirituele Gids en tweelingziel, die (ja, echt waar!) geen echt lichaam heeft, maar een “Geest” is.
bang dat ik mezelf zou zijn
O ja. En, als ik op val, kunnen mensen ook zien dat ik niet perfect ben. Ja, mijn Licht en ziel zijn mateloos prachtig. Maar als mens, maak ik fouten. Hele stomme fouten. Bijna onvergeeflijk soms … ook al wil ik niets liever dan mijzelf vergeven … en vergeven worden.
Het duveltje in mij. Als ik goed naar haar kijk, is ze eigenlijk best schattig. En lief. Maar ze is bang. Zo ongekend, drijfzandverlammend bang.
Dit gemene stemmetje wil liefde zijn
Eigenlijk wil ze vooral even vast gehouden worden. Horen, dat het goed is. Dat er niets aan de hand is en alles weer goed komt. Dat het leven van haar houdt, ook al lijkt het soms zo hardvochtig en wreed.
Ze wil vooral weer Liefde zijn. Niet gewoon “lief” Maar de Liefde zijn. Liefde, die ze nu steeds maar in kleine afgebeten hapjes naar buiten kan spugen. Als een duveltje, in een doosje.
Eigenlijk is ze Liefde, vermomd
Want weet je, eigenlijk is ze geen duveltje. Maar liefde, vermomd. O, wat zou ze graag willen dat mensen die liefde weer zien in haar. Ze verlangt daar naar, zoals een uitgedroogde bloem verlangt naar water.
Ja, eigenlijk, is dat wat ze is. Uitgedroogd. Verwrongen. Als een uitgedrukte spons die droog en dor haar leven verspilt. Ze is uitgedroogd en zou willen … Ja, wat zou ze willen?
Dansen, als een kind op de regenboog.
En zou willen springen, gewoon, omdat het mag!
Ook zou ze als Pippi Langkous op een groot wit paard door het land willen reizen. Het aapje op haar schouder, haar twee vrienden aan haar zij. Mensen blij maken met haar lach en eindeloze voorraad stralende, klinkende goudstukken.
Dan zou ze vrij zijn om haar Zielsmissie te leven
En dan zou ze, hoe grappig is dat, geen duveltje in een doosje meer zijn. Maar vrij om te zijn wie ze wil zijn … te doen wat ze echt op aarde wil doen. Pas dan zou ze vrij zijn om haar Zielsmissie te vinden. En deze écht volledig en voluit te leven. Hoe ongelooflijk prachtig en krachtig is dat?
Plus, weet je wat zo gaaf is? Pas dan kan ze ook de duveltjes die bij anderen uit hun doosje komen springen, gewoon laten zijn wie ze zijn. Uitgewrongen Liefde. Hartelijkheid, vermomd in een jasje van hardvochtigheid. Uitgeknepen. Verdord. Ze zou alles gewoon kunnen laten zijn, wat en wie ze zijn. Zonder iets te hoeven doen, fixen of pleasen. Simpelweg. Laten.
Geen angst meer voor negatieve reacties
Hoe heerlijk zou dat zijn? Geen stress meer, geen angst meer voor negatieve reacties. Maar weer weten, dat je Liefde bent. Dat jij prachtig bent, precies zoals je bent. En dat wat je doet, vanuit Liefde geboren is. Of de mensen om je heen dat nu kunnen zien – of niet.
En, weten dat jij een Lichtwerker bent! Een mens dat Licht en Liefde brengt. En ja, soms fouten maakt. Struikelt, struikelt en weer opstaat. Omdat ze als mens niet anders kan. Wij als mens, we zijn perfect imperfect. Allemaal getekend door het leven. Precies, zoals de bedoeling is.
Niet altijd “lief”. Wel altijd Liefde-vol
Want gelukkig. We zijn niet geboren om een perfect mens te zijn. We zijn geboren om fouten te maken en te falen. En dan daar ons Licht in te brengen. Niet altijd “lief”. Wel altijd Liefde-vol. En wat een ander van ons vindt? Dat mogen we Liefde-vol naast ons neer leggen. Zodat we gewoon, steeds een klein beetje meer, Licht kunnen zijn.
En het antwoord op de vraag, hoe jij om kunt gaan met negatieve reacties op jouw Licht? Is nu eigenlijk nog maar heel kort. Want als de pijn en twijfel die je na een negatieve reactie voelt, weer stap voor stap Licht kan zijn – dan kun jij als mens steeds dieper ontspannen. Je kunt je meer en meer overgeven aan dat krachtige Licht in jou.
Niet meer afhankelijk van andermans mening
En hoe ongelooflijk fijn is dat! Als het prachtige krachtige Licht in jou er mag zijn, op de manier die bij jou past. En jij in dit krachtige prachtige Licht ook vindt, wat jij op aarde komt doen. Pas dan kan een mening van de buitenwereld, hoe gemeen of onterecht ook, het gekwetste duveltje in jou geen pijn meer doen.
En ben je vrij, om jouw Zielsmissie als Lichtwerker tot leven te brengen. Helemaal. Voluit. Omdat je weet, dat het Klopt.
Niet altijd “lief”
Wel altijd Liefde-Vol!
Ben jij benieuwd naar jouw Zielsmissie als Lichtwerker?
En wil je jouw bedrijf als Lichtwerker afstemmen op je spirituele missie?
Dan is de gratis Masterclass ‘Ondernemen vanuit je zielsmissie’ een aanrader?